Kendimin en kördüğümü olan bir yazı ve sonrası- beş yıl sonra bir baharda yazdığım kişiye de okutmuştum, altı yıl önce bugün yazdığım yazıyı. Çünkü ne diyordum. "umarım yazıları okur. her yazıyı, içinde geçenler okusun isterim. sanırım bulamaz, bulmak istemez de zaten, ama okusun isterdim" Ama zaten okumuş-muş bilmiyordum. Sonra kelimeler, şiirler, şehirler ve çiçekler ve sessizlik. Ama sessizliğe de dayanamadım- kendi sessizliğime. Yeniden düştüm yeniden yenilmenin yoluna. Üçüncü yenilgi en kısasıydı ve en keskini. Kibarlığa saklanmış bıçağı dahi kesen bir kibirle- kesildim. Ölümsüz bir cinayet, Baker Sokağı, 221B'nin işine gelmez bir dava. Her yenilgi, bir yenilgidir. Birkaç gün önce bir yazışiir ve yahut düşyazı karalıyordum. Adı, "üçüncü yenilgi üzerine birinci söz" dü. "veyahut izmirde bir konstantinapol yenilgisi. önsöz: yenilgi bir, yenilgi iki, yenilgi üç; her yenilgi bir yenilgidir oysa. bir gölge, üç dal orkide veyahut bir fotoğrafta kalan...
Sıradana, insana ve kelimeye selam duran sanal mecmua...