Benim kıldan ince, hep beni taşıyan umudum. Benim kılıçtan ince, hep beni kesen umudum. Ey benim güzel yanılgım, umudum. En büyülü, büyük kelimeye doğru yürürken, yalancı ama kuvvetli akıl ipim, umudum. Silsem de kağıtta gölgen kalır. Niye bilerek yanılır insan? Yüzünden. * Ben dansetmeyi bilmem. Resim de çizemem. Kâdeh yazarım yalan yanlış, içinde neler saklar bilmem. Silsem de kağıdı kanatırcasına, orada kalır adı kendini okurcasına. Yeniçiçektir, meyvesi zehirdir, yemesem de gölgesinde kendimi yitirdim. En yanılgısı büyük mevsim, bir elimde susuyor sesim. * Kalemi tuttuğum elimle yeniliyorum sevmediğim aklıma gelince. Ey büyük kılıç, inkâr. Yazıyorum. Kesilmiyor küstâh dudakları. Bakıyorum. Ey güzel, zaman eski, ellerimde yenilgi izleri. Kalem. Aklımı yitiriyorum yüzünden. Kör kalınca yazıyorum elimden geldiğince. Oysa kalemle yazılması yanılgıdır, kırmızıyla çizilir kâdeh. * Nefesim kesiliyor, bir kılıç senin. Yüzüm çiziliyor eski bir kader. * Kâdeh seni yazmıyorum. Yeniçiçek ...
Sıradana, insana ve kelimeye selam duran sanal mecmua...