Gidiyor, bir hayalet olmaya bana, sonsuza dek Re kalmaya bana, gidiyor, aylar sonra. Herşeyin özü bu, sevdiğimin sevdiğini sevmemin nedeni bu, her başka konuşmasını kıskanmamın nedeni bu, kendimi bölüp durmamın nedeni. Gülmemin gerçekliği ve sahteliği, gözlerimin durduk yerde ve olmadık zamanlarda dolmasının. Gidiyor. Unutuyorum, aklıma geliyor. Bahar gelmesin istiyorum, gelecek kış uzadıkça uzasın. Kar yolları kapasın. Fena olacağım biliyorum. Bugünden aklıma geliyor. Yüzümü kırıyor.
Re ve Rosa bir güzel iki hayalet, diye yazıyorum kağıda.
*
Yanımda ancak saklayarak alabildiğim bir şiirden kitap. Yasaklı değil, ama görmemeli içinde yazanı. O ve o, görmeleliler. İçimde yazanı yazdım, sanki şair şiirlerini üstüne yazdı. Değil, biliyorum ki değil. Zamanüstü bir hikâyesi olsa da yazdığım ve yazdığının, Re yahut Rosa her birisi büyük birer hayalet olsa da, biliyorum ki değil. Bildiklerim bunca değil, daha da olmazlar, daha da değiller biliyorum. Bilerek okuyorum kitabı. Dua değil ama mırıldanarak okuyorum. Hayaletler çoğalıyor.
*
Ben ona bir kimseyim. Adı belli belirsiz, ayak kesmeyen bir taş. Bir sokak lambası. O bana şimdiden bir hayalet. Güzel bir gölge ancak.
*
Benim kelimelerim yarıtutsak. Ne haberden öteye ancak biraz havalar. Oysa gözlerim daha güzeldir. Onun kadar olmasa da gülüşüm de biraz güzeldir. Onlardan konuşamayız, gitme de diyemem. Galiba yarıtutsağım. Böylece görüyorum, kollarımı çekiyorlar. Bir de gülüyorum, gülüşüm de hepten yalan değil. Sahiden güldüğüm de oluyor. Fena.
*
Görmeyerek birgün geçirdim. Olanca az şey gördüm nereden bakarsan, hem görmediğimden onu hem değil. Körlüğe benzer ama benzemez, öylece bir gündü.
Şimdi akşam. Yatsıya gidiyor vakit. Kimseler küçük olan tüm parklara gidiyor otobüslerden inip. Ben demirden otobüste kalıyorum.
Re ve Rosa bir güzel iki hayalet, diye yazıyorum kağıda.
*
Yanımda ancak saklayarak alabildiğim bir şiirden kitap. Yasaklı değil, ama görmemeli içinde yazanı. O ve o, görmeleliler. İçimde yazanı yazdım, sanki şair şiirlerini üstüne yazdı. Değil, biliyorum ki değil. Zamanüstü bir hikâyesi olsa da yazdığım ve yazdığının, Re yahut Rosa her birisi büyük birer hayalet olsa da, biliyorum ki değil. Bildiklerim bunca değil, daha da olmazlar, daha da değiller biliyorum. Bilerek okuyorum kitabı. Dua değil ama mırıldanarak okuyorum. Hayaletler çoğalıyor.
*
Ben ona bir kimseyim. Adı belli belirsiz, ayak kesmeyen bir taş. Bir sokak lambası. O bana şimdiden bir hayalet. Güzel bir gölge ancak.
*
Benim kelimelerim yarıtutsak. Ne haberden öteye ancak biraz havalar. Oysa gözlerim daha güzeldir. Onun kadar olmasa da gülüşüm de biraz güzeldir. Onlardan konuşamayız, gitme de diyemem. Galiba yarıtutsağım. Böylece görüyorum, kollarımı çekiyorlar. Bir de gülüyorum, gülüşüm de hepten yalan değil. Sahiden güldüğüm de oluyor. Fena.
*
Görmeyerek birgün geçirdim. Olanca az şey gördüm nereden bakarsan, hem görmediğimden onu hem değil. Körlüğe benzer ama benzemez, öylece bir gündü.
Şimdi akşam. Yatsıya gidiyor vakit. Kimseler küçük olan tüm parklara gidiyor otobüslerden inip. Ben demirden otobüste kalıyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder