Pelin Batu'nun sıkıntıdan uyuduğu program, Bilincin Arka Odası devam ediyor efendim. Üniversitede beş yılı doldurdum. Demek ki şimdiye kadar ki ömrümümün beşte birini, Dokuzçeşmeler Kampüsünde geçirdim. Öyleyse biraz yazmalıyım. Pek tabii, hâlâ yeni sayılabilecek şeyleri, birçoğunu yeniden göreceğim insanları yazmak biraz zor.
Hazırlığa biraz dinlenmek için gittim, iki sene ÖSS'ye çalıştıktan sonra. Dinlendim de, sessiz sakin, pek de birşey yaşamadan bitirdim. Lisede sevdiğim kızdan sonra ilk defa birinden hoşlandım. Yan sınıftaydı, öyle kapı önlerinde konuşuyorduk. Açılmadım, ima etmedim. Hazırlıktan aklımda kalan, aynı sınıfta olmayan, ama aralarda sık sık denk geldiğim bir genç kız da var. Ondan hoşlanmadım da, aşık da olmadım. Ama, gördüğümde böylece (afedersiniz) öküzün trene baktığı gibi bakabileceğim biriydi. Ama, bakmıyordum tabii ki. Bir gece aynı durakta, farklı dolmuşları beklerken kulağımda çalan şarkıdan mıdır nedir, gözlerini kocaman açıp bana bakmıştı. Yahut akşam karanlığında bana öyle gelmiş de olabilir. İşletme falan okuyacaktır diye tahmin ediyordum . Benimle birlikte ekonometri okuduğunu birkaç ay sonra, birinci sınıfa geçince, öğrenmiş oldum.
Üniversitede çok insan gördüm, ama az insan tanıdım. Çevremdeki insanlar, hele ikinci yıldan sonra sürekli değişti. Değişmeleri de iyi oldu bir yerde. Sürekli yüzler gördüm, suretler geçti, kelime oldular. Hep iyi anılarım olmadı üniversitede, öyle ki, dişlerimi sıkmaktan çenem yorulduğu bir zaman oldu. Yarım senemi bir karabasanla geçirdim.
Ama, geçti. Sonra zaten onu gördüm. Sonra onda, Re'yi gördüm. Adını bilmiyordum, adımı da unutmuştum. Ondan başka ne varsa, yoktu. Adını da bir finalde yanlışlıkla önüne oturunca arkadan yoklama kağıdını alınca öğrendim. Ondan yoklama kağıdını alırken zangır zangır titriyordum. Ne var diyebilirsiniz, sadece bir isim, hem neden öğrenmedin ki aylarca. Evet, aylarca onu Re olarak bildim, adını öğrenmek istemedim, zaten sevgilisi vardı, adını öğrensem ne olacaktı? Hem adı ne olursa olsun, "Re"den güzel olamazdı. Öyle düşünüyorum. Sanırım, birgün bunları ona anlatırsam, o da "Re" ismini sevecektir.
Adını öğrenmiştim, güzel de bir ismi vardı. Ama, ben yine de ona ismiyle hitap etmekten kaçındım, ağzımdan Re'yi kaçırmaktan korktum. Sanki, "Re, naber?" diyebilirdim ismiyle seslenmek yerine. Desem, ne olurdu? Hiçbirşey anlamayacağı için hiçbirşey olmazdı. "Eee, naber?" dediğimi sanardı hatta muhtemelen. Kocaman gülümserdi yine.
Hazırlığa biraz dinlenmek için gittim, iki sene ÖSS'ye çalıştıktan sonra. Dinlendim de, sessiz sakin, pek de birşey yaşamadan bitirdim. Lisede sevdiğim kızdan sonra ilk defa birinden hoşlandım. Yan sınıftaydı, öyle kapı önlerinde konuşuyorduk. Açılmadım, ima etmedim. Hazırlıktan aklımda kalan, aynı sınıfta olmayan, ama aralarda sık sık denk geldiğim bir genç kız da var. Ondan hoşlanmadım da, aşık da olmadım. Ama, gördüğümde böylece (afedersiniz) öküzün trene baktığı gibi bakabileceğim biriydi. Ama, bakmıyordum tabii ki. Bir gece aynı durakta, farklı dolmuşları beklerken kulağımda çalan şarkıdan mıdır nedir, gözlerini kocaman açıp bana bakmıştı. Yahut akşam karanlığında bana öyle gelmiş de olabilir. İşletme falan okuyacaktır diye tahmin ediyordum . Benimle birlikte ekonometri okuduğunu birkaç ay sonra, birinci sınıfa geçince, öğrenmiş oldum.
Üniversitede çok insan gördüm, ama az insan tanıdım. Çevremdeki insanlar, hele ikinci yıldan sonra sürekli değişti. Değişmeleri de iyi oldu bir yerde. Sürekli yüzler gördüm, suretler geçti, kelime oldular. Hep iyi anılarım olmadı üniversitede, öyle ki, dişlerimi sıkmaktan çenem yorulduğu bir zaman oldu. Yarım senemi bir karabasanla geçirdim.
Ama, geçti. Sonra zaten onu gördüm. Sonra onda, Re'yi gördüm. Adını bilmiyordum, adımı da unutmuştum. Ondan başka ne varsa, yoktu. Adını da bir finalde yanlışlıkla önüne oturunca arkadan yoklama kağıdını alınca öğrendim. Ondan yoklama kağıdını alırken zangır zangır titriyordum. Ne var diyebilirsiniz, sadece bir isim, hem neden öğrenmedin ki aylarca. Evet, aylarca onu Re olarak bildim, adını öğrenmek istemedim, zaten sevgilisi vardı, adını öğrensem ne olacaktı? Hem adı ne olursa olsun, "Re"den güzel olamazdı. Öyle düşünüyorum. Sanırım, birgün bunları ona anlatırsam, o da "Re" ismini sevecektir.
Adını öğrenmiştim, güzel de bir ismi vardı. Ama, ben yine de ona ismiyle hitap etmekten kaçındım, ağzımdan Re'yi kaçırmaktan korktum. Sanki, "Re, naber?" diyebilirdim ismiyle seslenmek yerine. Desem, ne olurdu? Hiçbirşey anlamayacağı için hiçbirşey olmazdı. "Eee, naber?" dediğimi sanardı hatta muhtemelen. Kocaman gülümserdi yine.
"içim yanar içim bilmez
içim var içim düşünmez
içim aşk içim değişmez
içim saf içim kirlenmez"
re- mor ve ötesi (dünya yalan söylüyor,2004)
Yorumlar
Yorum Gönder