Gelmeyen yaz, baharda bir güz süregeliyor. Sürsün efendim, başım gözüm üstüne, güz olmasa olmazdık kadar, ama bahar, hani yaz diye üşünüyor. Sonra işte kulak kanamam sayıklıyor, güz sanıyor, yanılıyor. Yanılmak da var, kulak kanamam da yanılabilir, bilmelidir, yanılmadan biz olmazdık, ama üşeniyor. Gelirgeçer doğrular yaratıyor acele, işiymiş gibi, oysa aylak bir kulak kanamasından ötede değil, olamaz. Hem de geceyi sever. Düşünüyor.
Sıradana, insana ve kelimeye selam duran sanal mecmua...