Bıçakaltından kalktıktan sonra neden yazmıyorum, yazamıyorum? Uzak bir ihtimal olsa da, o büyük kelimeyi duyduktan, o büyük kelimenin sokağından döndükten sonra, öbür kelimeler küçük, küçücük kaldı. Anlamlı sandığımın anlamsızlığını farkettim, hayatın güzelliğini farkettim. Bir kadının seni sevmemesi, yaşamanın yanında, bir nokta kadar . O kadar küçük, küçücük. Kulağımın o akıntısı olmayınca, başım bozbulanık olmuyor, bilincimaltına o kadar kolay gidemiyorum. Bilincimaltına gitmeye gerek de duymuyorum ya, o tozlu kelimeler yerine, yenilerini bulabilirim. Yeni kelimeler. Saçlarımı kestim, bıçakaltını yendim, döndüm. Başımda bir harita taşıyorum şimdi, başımın üstünde. O haritayı izleyeceğim, bir yere gideceğim, yeni bir yere. Yeni bir yere, bu eskiyen şehrimde. Hemen her yere yeniden bakıyorum, bu şehri bile yeniden seviyorum. Bir nokta kadar küçüğüm dünyada hem, farkındayım; hem de artık büyüdüm, biliyorum. Durmadan büyüyorsak da, büyümenin önemli duraklarından bi...
Sıradana, insana ve kelimeye selam duran sanal mecmua...