Ana içeriğe atla

Satırarası

satırarası dedim kemeraltından geçmiştim dün bugün bir şeker soydum yedim canım döner ister kemeraltından geçerken dün de başım dönüyor sabahtan beri yapacak şeyler var satırarası dedim satırarasını okuyun yarın yine kapalı olacak hava durumu öyle söyledi anlam bulamadım dün bir kapı üç kere tıklayınca açıldı artık sanırım kafayı yedim hiç tanımadığım insanlar tanıyorum sanıyorum tanıdıklarımı görmezden geliyorum dün tanıdım sandım aniden bir an gülümsedim oysa daha tadını bile bilmiyorum bugün bir film vardı izlemedim ertesi gün devam ediyorum anlamı kaybetmeliyim başım dönüyor birkaç gündür sokata yürüdüm kendime konuştum kulağım uğulduyordu otobüs kalabalıktı bugün geçen gün durakta iki kişiyi gördüm başka kişileri de gördüm türkü dinledim satırarası dedim yarın otobüse bineceğim düşmeyeceğim kahvaltıda yumurta yedim anlamı öldürmeliyim içeriden sesler duyuyorum aynaya baktım burnum büyümüştü güzel film kalmadı hiç

film kalmadı hiç kaç gün oldu bunları yazalı bir hafta kadar önce ama anlamı öldürmeliyim en başta kendime bir ad buldum sonra şair olmalıyım ben olmazsam ne kadar manasız başım dönüyor bir dünya kadar sonra bunları yazdıktan sonra bir şiir yazdım buna canım çekmedi değil bugün insanlar göreceğim görmezden geleceklerim var beni görmeyecekler var anlamı yok şiir yapmak için bir havuz doldurdum satırları bozup şiir yapacağım belki bu bir şiir bunun gözlerine ve dudaklarına yazmak neden şiir yazarken bunu yazdım satırarası dedim oysa öyle birşey yok oysa ben şimdi varım böyle biçimsiz şekilsiz saçlarımı ve sakallarımı kestirdim satırları kesip şiir yapacağım ama kime ikisini birbirine çok karıştırdım aslında birinin sesi başka birini hatırlattı çok sonra anladım şimdi anlamı öldürmeliyim kahve içtim ilaçlardan midm yanıyor oysa artık dengesizim onun için işaretsiz kalmalıyım şair olmazsam birşey olamam onun için ve bunun için şiir düşmeliyim yolda yürürken kendinle konuşmak ve düşmek ayıp yemek yerken de kurallar var onun için anlamı öldürmeliyim son yazdığım kadını ilk unuttum sevmdim istedim ama ne yazık dengemi kaybettim devenin çanı bile çalarken dengi dengine diye boyu boyuma uyardı oysa huyum kurusun huysuz olduğumdan huyu huyumu huymazdı fazladan bir harften ne çıkar ses uyumu olmalı ayıptır söylemesi seni sevmiyorum bu öyle değil kulağımı kıran o belki de kelimeleri ondan buna kırıyorum olmamış olmak için için için kelimeleri bağlıyorum oku satıarasını zira o birşeyler anlatmada ayrılıklardan şikayet etmektedir alıntı yapan olmamış bir şair de oldum ayıpsa söylemesi bu bir şiirdir

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kederli bir öğleden önce.

Adamın biri bir gün evden bakkala gitmek için sabah 7:47’de çıktı. Her şey yolunda gitse, ekmeğini alıp herhalde 8:05, bilemedin 8:15’te evde olacaktı. Olmadı. Eve döndüğünde saat gece on ikiyi çoktan geçmişti. Bakkaldan eve niye böylece geç döndüğünü de konu komşudan kimse merak etmedi. Kimse farkına bile varmadı, ama yine de o gün Nitat İnibat bakkaldan evine üç dakikalık yolu on altı, on yedi saatte dönebildi. Nitat bey, sabah kalktı, çayın suyunu koydu, üstüne dem attı, rahmetli babasından öğrendiği üzere iki parmak suyla soğuk demlemesini yaptı. Neyse ki daima temkinli bir adam olduğundan, evden çıkarken her ne olursa olsun ocağın altını kapatırdı. Yine kapattı. Pijamasının üstüne ceketini giydi. Cebine üç beş kuruş para aldı, bir de kimliğini aldı. Acaba fazla mı temkinliydi, ya da eve biraz geç ve zor döneceği içine mi doğmuştu? Yoksa Nitat beyin bu hazırlığının nedeni en başından ne yapacağını biliyor olması mıydı? Nitat bey ne yaptı? Kararlı adımlarla bakkala yürüdü. Kimsenin ...

10 Mayıs 2024

Bugün, Ramada Kemalpaşa Otelinde, İzmir Büyükşehir Belediyesi başkanı sayın Dr. Cemil Tugay ve Kemalpaşa  Belediyesi başkanı sayın Mehmet Türkmen beyefendiler ile Kemalpaşa sanayisi ve yapılabilecekler üzerine bir toplantıdaydık. Cemil başkan konuşurken, bir anda iki yıl önce o anlarda babamı son defa gördüğümü hatırladım. Sonra, 11 Mayıs 2022 günü saat 02:59'da çaldı telefonum; babam hasta değildi artık, ben de çocuk değildim. Hemen ertesi günü, işyerine uğramak zorunda kaldım. Babamın kredi kartı ödemesi vardı; o olmasa da, kart ödemesi vardı ve ödemek için de buraya gelmeliydim. Buraya yazıyorum, çünkü bu satırları da yine işyerindeki odamda yazıyorum. Kapıdan ilk içeri girdiğimde, her şey çok büyük gözüktü bir anda gözüme. Sanki yeniden altı yaşımda fabrikaya gelmişim gibi, küçülmüştüm. O yalnızlığı öylece duydum, o anda anladım. Yine de "büyümem" lazımdı, hem de bir gün öncesinden, 10 mayıs 2022'den çok daha fazla büyümem lazımdı; çünkü artık "Yılmaz beyin o...

Bir cumartesinin umudu.

Canbaz, gül ile diken arasında âli cengiz bir cesaretle dolanıyordu. Gözlerinde başka bir yarının ümidi dolanıyordu. Dili dolanıyordu, aklı dolanıyordu. Şehirler, şehirlere dolanıyordu. Şehir şehir dolaşırken, şarabın ateşiyle hoş iki başın, baş başa bir fotoğrafı aklında dolanıyordu. Bir cumartesinin umudu dilinde dolanıyordu canbazın. Canbaza dikkatle bakanlar; onun gözlerinde çözülmeyi bekleyen bir yumak gördüler. (9 Temmuz 2024, 20:30, Taksim Gezi Parkı)